Ik kan er uren naar kijken…
Ik kan er naar blijven kijken. Het schilderij van Rembrandt waarop een vader zijn zoon omarmt. De zoon ligt geknield en twee handen liggen op zijn schouder. Een vaderhand en een moederhand.
Hij schilderde dit moment:
‘En hij ging naar zijn vader terug. Toen hij nog ver weg was, zag zijn vader hem aankomen. Hij had medelijden met hem. Hij liep hem snel tegemoet, omhelsde hem en kuste hem.’ (Lukas 15:20, BB)
Soms kun je je zo verloren voelen.
- Wat moet ik doen?
- Wie kan mij helpen?
- Wie weet raad?
- Kan iemand mij zeggen wat de beste keuze is?
- Wie kan mij uitleggen wat mijn leven er toe doet?
Ik heb goed nieuws voor je vandaag, vriend!
Er is Iemand die je niet alleen vandaag wil helpen om goede keuzes te maken, maar ook nog eens iemand die je rust wil geven als je stress hebt, die je goedkeuring geeft, als je vindt dat je faalt, iemand die van je houdt, ook al houd je niet van jezelf… dat is God… jouw Hemelse Vader.
Het is mijn gebed dat je Hem als Vader zo mag ervaren. Op dit moment. Kniel, buig je hoofd of sluit je ogen. God legt Zijn handen op jou, vriend. Hij houdt van je. Voel je thuis bij Hem.
Zullen we samen bidden?‘Dank U wel dat U op de uitkijk staat om ons te omhelzen. Dank U wel. Amen.’
Ik heb een vraag:
- Waar heb jij, vriend, vandaag in het bijzonder een omarming voor nodig?
