Wanneer bid je?

Mijn opa had lange, grijze krullen die hij sierlijk over zijn hoofd naar achteren kamde. Hij had nog nooit van gel gehoord en toch kreeg hij het voor elkaar om die haren op zijn hoofd in de juiste golvende krul te houden. Ook als hij ging bidden. Hoe ik dat weet? Ik keek er naar. Ik keek naar hem als hij zijn ogen sloot. Ik wilde namelijk uitzoeken hoe het kwam dat hij hardop biddend altijd zo klapperde. En op een dag zag ik het licht! Zijn kunstgebit… Natuurlijk. Het was  zijn kunstgebit die steevast bij de derde regel van het ‘Onze Vader’ ging klapperen. Drie keer per dag bad mijn opa het ‘Onze Vader’ hardop voor de maaltijd. Na afloop bad hij nog een gebed, maar welke dat was weet ik niet meer.  Subliem! Ik vind dat gewoon subliem.  Mijn opa leek daarin op Daniël. Die bad ook op vaste tijden en op een vaste plek. Hij ging op zijn knieën voor het open venster in zijn kamer richting Jeruzalem bidden.  “Toen zeiden ze: "Mijn heer de koning, Daniël, één van de mannen die als gevangene uit Juda hierheen is gebracht, trekt zich niets van u aan. Hij heeft zich niets van uw wet aangetrokken. Drie keer per dag bidt hij tot zijn God.”” (Daniël 6:14, BB)

• Zou jij durven bidden als Daniël? 
• Zou jij dat kunnen? 
• Zou jij dat willen? 
• Zou het iets aan een bepaalde situatie in jouw leven veranderen?

Maak van je gebed een gewoonte, vriend. Wees als Daniël, wees als mijn opa. Waarom? Alles wat een gewoonte is, vraagt minder energie om te doen. Je hele systeem raakt eraan gewend. Het ritme van gebed brengt een ritme van vrede in je ziel. Ik daag je uit om in stilte en op vaste momenten een vast gebed vanuit je diepste binnenste te bidden. Zo wen je eraan om die grote levensvragen en dankbetuigingen bij jouw Hemelse Vader te brengen. “…tot in eeuwigheid, Amen…” En als jouw tanden hierbij gaan klapperen, mij zul je niet horen. Heel stiekem zal ik wel even opkijken :-). Fijne dag!  

Zo blij dat je bestaat!